قرآن چرا به روی زمین اوفتاده است!            شمر لعین به صفحه او پا نهاده است!

دیدم به چشم فاطمی خود عـمو حسین            زهـرا کـنـار مـقـتـل تو ایـستـاده است

بعد از علیِ اصغـر تو نوبت من است            این جرعه های آخـر دُردی بـاده است

دستـم شکـست نـاله زدم فـاطـمـه مـدد            عباس مرتضی به من این یاد داده است

زهرا اگر که سینه شکسته به راه عشق            عبداللهت به راه تو سیـنه گـشاده است

بر روی دامن تو عمو دست و پا زدم            این سرنوشت عاشقی و عشق زاده است

باید تو را به خـیـمۀ زیـنب بـرم عـمو            بنگر که لـرزه بر تن عمه فـتاده است

ای دشـمـن سـواره به نـامـردی آمدی            از روی اسب نیزه مزن او پیاده است

بوی حـسن گـرفـتـه تـمـامـی قـتـلـگـاه            گویا دگر زمان گـذشتن ز جـاده است